Binnen mijn werk onderzoek ik kwetsbaarheid van individuen; hun dromen, angsten en overwinningen.
Door te schilderen baan ik mezelf een weg in een veranderlijke wereld, opzoek naar houvast en herkenning. Die houvast vind ik in momenten waarop ik me met iemand verbonden voel. Bijvoorbeeld doordat een vriend ontroerd is nadat die zich door een top operatie meer mens voelt. Of iemand die ik sprak over de belangen van water, nadat ik aanklopte om mijn waterfles te vullen tijdens een verre wandeling onder de brandende zon in de bergen van Slovenië. Ze vertelde me dat ooit op een dag vers drinkwater het nieuwe goud zal worden als gevolg van de opwarming van de aarde. Dit soort uitwisselingen van oprechte eerlijkheid, menselijkheid, soms verwondering of juist wanhoop, raakt mij en zet mij ertoe om deze ontmoetingen om te zetten tot beeld.
Via materialen als acryl inkten en aquarel kan ik me laten leiden door vluchtige stroken op papier en de wispelturigheid van water. Het werk vormt zich vrijwel altijd in één sessie, zo behoud ik een perspectief zonder de twijfels van morgen een kans te geven.
Wanneer ik schilder op doek ben ik minder voorzichting. Dan komen de verhalen van woede en onrecht omhoog en leiden de losse verfstreken de uitkomst van mijn meest recente dilemma’s. Zoals bijvoorbeeld het besef dat mijn ouders zijn opgegroeid in een droom wereld, waarin alles kon en alles gepaard ging met vooruitgang. Tot het moment dat wij, de kinderen, overblijven met de desastreuze gevolgen van klimaatverandering terwijl onze stemmen schor zijn geworden van alle waarschuwingen aan onze voorouders.
Dieke Coumans, 2023
